Van oudsher worden weeskinderen en kinderen van ouders die hun eigen kinderen niet kunnen opvoeden in Zambia binnen de eigen gemeenschap opgevangen. Met dit initiatief willen wij dit principe versterken. Omdat er echter zoveel mensen zijn weggevallen zijn het nu vaak oudere echtparen die de zorg krijgen voor steeds meer kinderen.
Dit is precies het geval met Mevrouw Bangweta-Mwakoi (1970), mijnheer Bangweta (1958), grootmoeder Bangweta (+-1920) en de huidige 23 kinderen welke zij verzorgen in hun te kleine, onafgebouwde woning. Daarom is het nodig dat we nu deze woning vergroten en verbouwen tot Namo weeshuis *.
We willen Namo weeshuis voldoende ruim maken om de huidige 23 kinderen en eventueel meer kinderen in de nabije toekomst te kunnen opvangen.
* ‘Namo’ is een Lozi* woord en staat voor een gevoel van dankbaarheid, een gevoel van dankbaarheid voor het leven ondanks de moeilijkheden die het leven ons kan geven.
**De Lozi zijn het grootste volk in de West-Provincie van Zambia en het Silozi is in deze provincie naast sporadisch Engels de meest gebruikte taal in de dagelijkse communicatie.
